Dzisiaj klasyk. Bajka o orle i strzale, znana również po prostu jako bajka o orle. Dzisiaj dwie, minimalnie się różniące wersje ze zbioru bajek Ezopa (Corpus fabularum Aesopicarum, red. A. Hausrath i H. Hunger). Bajka ta miała w starożytności dość duże powodzenie i wielokrotnie pojawiała się również gościnnie w innych tekstach. Jak nietrudno się domyślić, oznacza to również, że kolejne jej wersje pojawią się tutaj już wkrótce!
Orzeł siedział na wysokości, aby zapolować na zające. Widząc to, łucznik trafił go strzałą. Ten zaś odwróciwszy się i ujrzawszy upierzenie strzały powiedział: „Nie tak bardzo ciebie winię, któryś strzałę posłał, jak pióra, które ode mnie pochodzą”.
Dlatego to cierpienie jest większe, ilekroć ktoś z powodu własnego krewnego cierpi zło, niż gdy od wroga lub obcego.
Orzeł siedział ponad skałą, chcąc upolować zająca. Ktoś go w jego kierunku wypuścił strzałę z łuku, która utkwiła w ciele orła, a osadka strzały z piórami znalazła się przed jego oczami. Ten zaś widząc ją, powiedział: „Dodatkowy to dla mnie ból, umierać przez własne pióra”.
Bajka pokazuje, że straszne jest, ilekroć ktoś znajduje się w niebezpieczeństwie z powodu domowników.
